Korekcja błędów jest nieodzownym składnikiem większości protokołów przechowywania i transmisji danych. Umożliwia wykorzystanie ich pełnego potencjału, nawet w obecności zakłóceń. Komputery kwantowe mogłyby znaleźć wiele praktycznych zastosowań, takich jak symulacje chemiczne czy faktoryzacja liczb. Mierzą się one jednak z problemem zakłóceń w jeszcze bardziej dotkliwy sposób, niż w przypadku klasycznym. Nic zatem dziwnego, że zdecydowana większość środowiska naukowego wierzy, że kwantowa korekcja błędów to niezbędny składnik użytecznego komputera kwantowego. Zaprezentuję intuicje stojące za tym poglądem i omówię podstawy kwantowej korekcji błędów. Dodatkowo przedstawię subiektywny przegląd niezbadanych acz obiecujących obszarów, zarówno w aspekcie teoretycznym jak i w kwestiach implementacji.